[ Pobierz całość w formacie PDF ]

powiedział poważnie. - I trzeba na nich uważać... Tam, gdzie siedzicie, raczej się nie pojawią,
bo człowiek w lesie zwierza trochę płoszy...
Odłożył kozik i zszedł po drabinie dorzucić do ognia nową porcję drewek.
Pożegnaliśmy się i ruszyliśmy z powrotem do obozu.
- Sympatyczny człowiek - powiedziałem. Kiwnęła głową.
- Najważniejsze, że coś chce robić, a nie siedzi z założonymi rękami czekając na
pomoc państwa - rzekła z uznaniem. - Swoją drogą to muszą sporo zebrać tych grzybów, żeby
na całą zimę starczyło... Za suszone prawdziwki biorą w sklepie po kilkadziesiąt złotych za
kilogram, on ma pewnie z tego najwyżej połowę... Powiedzmy, że dziennie musi sprzedać
kilka kilogramów, żeby starczyło na utrzymanie rodziny... A ususzyć kilogram grzybów nie
jest Å‚atwo...
- Miał trzy duże kosze - zauważyłem. - Z piętnaście kilogramów, może więcej... Ale
po wysuszeniu niewiele z tego zostanie.
- Może jedna piąta. A ile się trzeba nachodzić, żeby tyle zebrać...
Wróciliśmy do obozowiska bardzo zmęczeni. Wytaplałem się w strumyku i zaraz
uciÄ…Å‚em sobie drzemkÄ™.
***
Pan Samochodzik szedł Krakowskim Przedmieściem. Dawniej Warszawa w lecie była
przyjemnie opustoszała, jednak wraz z rozwojem turystyki coraz więcej osób odwiedzało
naszą stolicę latem. Minął sklep firmowy Muzeum Wojska Polskiego. Popatrzył w zadumie
na repliki zabytkowych szabli i mieczy wykonane w muzealnej pracowni i uśmiechnął się do
swoich myśli.
Minął księgarnię Wydawnictwa Bellona, a po chwili księgarnię im. Bolesława Prusa.
Urządzono ją w miejscu, w którym, wedle opisów z  Lalki", miał znajdować się sklep
Stanisława Wokulskiego... Tuż obok pałacyk Czapskich, mieszczący Akademię Sztuk
Pięknych. Tu kiedyś mieszkał Fryderyk Chopin. Na piętrze w zrekonstruowanym wnętrzu
mieści się ekspozycja upamiętniająca tamte czasy. Przylegającą do ulicy oficynę wynajęto
domowi aukcyjnemu  Rempex". W trzech kolejnych pomieszczeniach eksponowano
zabytkowe bibeloty i obrazy, które miały niebawem trafić na aukcje.
Sprzedawca poprawiający firankę rozpoznał przechodzącego ulicą muzealnika i
pozdrowił go serdecznie. Pan Tomasz z uśmiechem uchylił kapelusza. Wreszcie cel jego
wędrówki. %7łółty budynek mieszczący Wydział Stosunków Międzynarodowych. Ciężkie
drewniane drzwi były otwarte. Wszedł do przestronnego holu i zaczął wspinać się na samą
górę. Patrząc od zewnątrz można by pomyśleć, że budynek tego wydziału ma zaledwie trzy,
za to wysokie kondygnacje. Parter i dwa pięta. No i oczywiście piwnicę, w której mieści się
szatnia i studencki antykwariat. Pan Tomasz był jednak lepiej zorientowany. Wszedł
spokojnie na drugie piętro i zagłębił się w korytarz prowadzący do sal wykładowych. Po
prawej stronie korytarza znajduje się przejście i bardzo wąskie, strome schody prowadzące w
ciemność... Wiedział, że są gdzieś tutaj, ale mimo to w pierwszej chwili je przegapił.
Przejście było naprawdę wąskie... Wspiął się na górę i namacał kontakt. Korytarz zalało
światło.
Nad budynkiem dobudowano jeszcze jednÄ… kondygnacjÄ™. Szeroki gzyms utrudnia jej
dostrzeżenie od strony ulicy. Po prawej stronie były drzwi punktu ksero i wylot windy
technicznej, której szyb prowadził aż do magazynów w piwnicach budynku. Punkt ksero był
oczywiście zamknięty na głucho, jedyni klienci - studenci - wyjechali na wakacje...
Wąski i niski korytarz wyłożony płytą gipsowo-kartonową kończył się masywnymi,
dwuskrzydłowymi drzwiami obitymi dermą. Przegradzała je solidna, stalowa sztaba.
- Magazyn - mruknÄ…Å‚ sam do siebie.
Po prawej stronie, na lichych drzwiach wpuszczonych w gipsowo-kartonową ścianę,
wisiała wywieszka Instytut Osteologii. Także te drzwi zabezpieczała solidna sztaba, ale w tej
chwili zdjęto ją. Zapukał i usłyszawszy ze środka zachęcające mamrotanie wszedł. Korytarz
był dość ciemny, ale tu przez okna umieszczone w połaci dachowej wpadało trochę światła.
Rozczochrana kobieta siedziała nad sporą plastykową misą i płukała w wodzie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

ssaver.htw.pl