Lindsay Yvonne Korzystne maĹĹźeĹstwo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

dla swojej jedynej wnuczki. Ale chyba się nigdy tego nie dowie. Jak zwykle,
usiadła na podłodze przed portretem ojca, usiłując zaczerpnąć z tego widoku
trochę otuchy.
Po raz kolejny myślała o tym, jak wyglądałoby jej życie, gdyby nie
straciła rodziców. Ale takie rozmyślania nie prowadziły do niczego. Nie zmieni
przeszłości. Nie wypełni wyrażonej w testamencie woli Isobel.
Nie pamiętała już głosu ojca ani pieszczot matki. Nawet te wspomnienia
bladły wraz z upływem lat. Pamiętała tylko, że była kochana. I to było
cudowne. Tak bardzo teraz tego pragnęła.
Amiro?
Brent? Amira zerwała się na równe nogi.
Miotały nią sprzeczne uczucia. Pierwszym odruchem była radość, że go
widzi, że jest taki męski i tak niesłychanie przystojny w spłowiałych dżinsach i
czarnym swetrze, że jest mężczyzną, na którym mogłaby się oprzeć. Jednak po
chwili przypomniała sobie, że to on uknuł spisek, żeby ją zniszczyć, bo nie
106
R
L
T
mógł zapomnieć tego, co się zdarzyło przed ośmiu laty. Chciał się na niej
zemścić w tak okrutny sposób.
Nie zamknęłaś frontowych drzwi i nie reagowałaś na dzwonek, więc
wszedłem. Martwiłem się o ciebie. Nie chciałaś mnie widzieć, kiedy byłaś w
szpitalu. Chciałem sprawdzić, jak się czujesz mówił Brent.
Amira wyprostowała się i obrzuciła go chłodnym spojrzeniem. Była teraz
prawdziwą księżniczką Forsythe, choć nikt by nie zgadł, ile ją to kosztowało.
Nie powinieneś się martwić. Jak widzisz, nic mi nie jest oświadczyła
chłodnym tonem. Wyjdz, zanim się całkowicie rozkleję, modliła się w duchu.
Ja tylko... chciałem powiedzieć, że nie miałem racji. I chciałem cię...
przeprosić.
Przeprosić? Amira nie wierzyła własnym uszom. Ten silny, pewny siebie
mężczyzna przyznaje, że popełnił błąd? Widać było, że chce jeszcze coś
powiedzieć, ale potrząsnął tylko głową i zaczął schodzić ze schodów.
Zaczekaj! krzyknęła, bo nagle poczuła ogromny żal, a jednocześnie
ogarnął ją gniew. Udawał zainteresowanie ich umową i z zimną krwią
wykorzystał to, by doprowadzić ją do ruiny. A w ostatnich tygodniach było im
ze sobą tak dobrze. To też była gra z jego strony.
Brent zatrzymał się w połowie schodów.
Nie możesz powiedzieć przepraszam" i odejść, jakby się nic nie stało.
Może jest ci nawet przykro, ale co z tego? Przepraszasz mnie za to, że czyhałeś
na moją zgubę? Jeśli tak, to możesz te swoje przeprosiny...
Brent szybko wbiegł po schodach, chwycił ją za ramiona i przyciągnął do
siebie. Drżała w jego objęciach.
Wiem. Zachowałem się jak łajdak To, co zrobiłem, co planowałem,
było niewybaczalne. Ale proszę cię, Amiro, daj nam jeszcze jedną szansę.
107
R
L
T
Amira nie wierzyła własnym uszom. Takiego go jeszcze nie znała. Brent
umiał zachować twarz, kiedy groziło mu bankructwo, i poradzić sobie z
sytuacją, a teraz... Błagał ją, żeby z nim została. Jednak ona już zbyt wiele
wycierpiała i bała się, że znów spotka ją gorzkie rozczarowanie.
Dlaczego miałabym to zrobić? Szybko odepchnęła go od siebie. Jak
mogę ci teraz zaufać? Skąd mam wiedzieć, że znów czegoś nie knujesz?
To ja popełniłem błąd, bo nie potrafiłem ci zaufać, a teraz ty chcesz iść
w moje ślady. Czy moglibyśmy zejść na dół i spokojnie porozmawiać?
Amira skinęła głową. Kiedy znalezli się w jej apartamencie, usiadła na
krześle i spojrzała na niego wyczekująco. Nadal nie mogła uwierzyć, że on tu
jest. Serce mocno jej biło, ale umysł radził ostrożność.
No to mów.
Muszę ci wiele rzeczy powiedzieć zaczął Brent, siadając na kanapie
ale najpierw chciałbym się dowiedzieć, dlaczego nie doszło do naszego
małżeństwa.
Małżeństwa? Amira była zaskoczona. Przecież wiesz dlaczego. Z
powodu warunków, jakie babka umieściła w swoim testamencie. Zbyt pózno
się o nich dowiedziałam, ale to chyba nie ma teraz znaczenia.
Nie mówię o ślubie zaplanowanym przez nas w związku z testamentem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki