Hart_Jessica_ _ÄšĹĄlub_na

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

rzyła, żeby znalezć się na miejscu Melissy, ale teraz uświa�
domiła sobie, że nie chciałaby, by ktoś podejmował za nią
wszystkie decyzje.
Nick zaczynał jej działać na nerwy.
- Jak było? - kolejny raz zwróciła się do siostry.
- W porządku... Zwietnie. W naszej grupie było paru
fajnych ludzi.
- Stada owiec - rzucił Nick lekceważąco.
- To tak jak u nas na wrzosowiskach - wtrącił Bram.
Melis: a zachichotała. Nick udawał, że nie zrozumiał żartu.
118 Jessica Hart
- Nie mieli własnego zdania. Wszystko było zle zorga�
nizowane - kontynuował Nick. - Zawsze podróżowałem
indywidualnie, ale teraz byłem zbyt zajęty, żeby zorgani�
zować wyjazd, więc po prostu wykupiłem wycieczkę. Ni�
gdy więcej!
- Dlaczego?
- Pilot nie panował nad grupą, brakowało mu zdolności
organizacyjnych. Miejscowi przewodnicy okręcili go sobie
wokół palca. Gdyby nie ja, oskubaliby nas do ostatniego
grosza.
Dalej Nick przechwalał się, jak zmienił zaplanowany
program wycieczki, na który nie narzekali uczestnicy po�
przednich wypraw.
Dzięki znajomości arabskiego negocjował też ceny po�
siłków bez pośrednictwa lokalnych przewodników.
- A co na to grupa? - spytał Bram.
- Nikt mi nawet nie podziękował. Po powrocie też się
nie odezwali, chociaż rozdaliśmy im nasze katalogi rekla�
mowe i obiecaliśmy zniżki przy zakupach. To było intere�
sujące doświadczenie, ale utwierdziło mnie w przekonaniu,
jak frustrujący jest wypoczynek w grupie. Zdecydowanie
jestem indywidualistą.
- Wydawało mi się, że ze względu na bezpieczeństwo nie
należy wybierać się na wspinaczkę pojedynczo - zauważył
spokojnie Bram.
Nick tylko machnął ręką.
- To wskazówki dla niedoświadczonych. Zgadzam się,
że na tutejsze wrzosowiska turyści powinni wyruszać
przynajmniej we dwójkę. Ja wolę wyprawy indywidualne,
Zlub na wrzosowisku
119
szczegół: lie kiedy testuję kombinezony do sprzedaży. Nikt
mi wtedy nie przeszkadza, na nikogo nie muszę czekać,
nikt mnie nie rozprasza rozmową.
- Nie obawiasz się, że zabłądzisz?. - spytał Bram, zasta�
nawiając się jednocześnie, co takiego Sophie i Melissa wi�
dzą w Nicku. - Wrzosowiska bywają zdradliwe.
- Nie przy moim doświadczeniu - odparł Nick zarozu�
miale, dolewając sobie wina. - Instynktownie zawsze wy�
czuwam niebezpieczeństwo i wiem, jak sobie poradzić
w każdej sytuacji.
- Oby tak było - skomentował beznamiętnie Bram. -
Każdej zimy jestem wzywany do górskich akcji ratowni�
czych. Znalazłbym się w kłopotliwym położeniu, gdyby
okazało się, że chodzi o członka mojej rodziny.
Nick vybuchnął gromkim śmiechem.
- Daj spokój, ty znasz tylko kawałek wrzosowisk wokół
swojej farmy - wyjaśnił protekcjonalnie. - Naturalne, że
powinieneś zachować ostrożność, wybierając się gdzieś da�
lej. Ja dysponuję doświadczeniem zdobytym w różnych za�
kątkach świata. Wszędzie czuję się bezpiecznie, bez wzglę�
du na warunki.
W tym miejscu Nick rozpoczął długie opowiadanie
o tym, jak doskonała znajomość technik przetrwania po�
zwoliła :nu uratować życie w ekstremalnych warunkach.
Słysząc, jak walczył z żywiołem, nikt by nie uwierzył, że
mieszkał w wygodnym domu w Pickering.
Po chwili Bram się wyłączył. I tak nie mógł się skon�
centrować na rozmowie, kiedy obok niego siedziała Sophie.
Siłą woli powstrzymywał się, żeby jej nie dotknąć.
120 Jessica Hart
Zastanawiał się, czy tak jak on jest znudzona i poiry�
towana, czy też wsłuchuje się w każde słowo Nicka. Może
żałuje, że nie jest z nim i że to nie z nim całowała się pod
jemiołą?
Pewnie tak, przecież Sophie nigdy nie powiedziała, że
przestała kochać Nicka. Może po ślubie, kiedy będzie
wystarczająco cierpliwy, wreszcie obdarzy Brama miłoś�
cią, jednak do tego czasu musi zadowolić się przyjaznią.
Sophie miała okazję porozmawiać z siostrą w cztery
oczy dopiero przy wyjściu.
- Mel, nie widziałyśmy się całe wieki - powiedziała, czu�
le ją obejmując.
- Tęskniłam za tobą - odpowiedziała Melissa łamiącym
się głosem i przytuliła się do siostry.
- Wszystko w porządku? - spytała Sophie z troską.
- Oczywiście. - Zażenowana Melissa ukradkiem wycie�
rała oczy.
- Jak ci się układa z Nickiem?
- Dobrze. Tylko czasami jest trochę... Ale to twój wie�
czór. Nie miałam jeszcze okazji powiedzieć ci, jak bardzo
się cieszę. Bram jest naprawdę wyjątkowy. Dobry i wyro�
zumiały. ..
Głos Melissy drżał, jakby zaraz miała się rozpłakać.
- Mogłaś go mieć. Mam nadzieję, że nie zmieniłaś zda� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki