Dusza zydowska w swietle Talmudu Niemojewski

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

mieli już wtedy liczne kolonje i kupili się od kilku wieków w różnych miastach. Stosunki
zwłaszcza galicyjskie pouczają nas, że zajmują się także w dużym stopniu rolnictwem. A
jeżeli Krzywicki mniema, że dopiero od drugiego wieku, stają się typami charakterystycznie
miejskiemi, to chyba nie przestudjował choćby księgi Genesis, wedle której koczujący
patrjarchowie Abraham i Izaak, wchodząc do środowisk kulturalnych, występują w
charakterze stręczycieli swych żon, co się zwłaszcza Abrahamowi sowicie opłaca a co
stanowi jedną z najujemniejszych cech życia miejskiego (p. Genes. XII, 6 16 z XXVI, 6
14).
3) W Aleksandrji dzielnica, którą żydom wyznaczono, zwała się Delta. Wspomniany historyk
żydowski Józef Flawjusz wyjaśnia nam, dlaczego żydzi kupili się w dzielnicach odrębnych.
Jest to dla nauki wiadomość wagi pierwszorzędnej, prostująca zgoła opaczne pojęcia, które
nam zaszczepiono. Aleksander Wielki, powiada Józef Flawjusz, otrzymawszy od żydów
wsparcie podczas wojny z Egiptem, powodowany uczuciem wdzięczności, zrównał ich pod
względem praw obywatelskich z Grekami. Djadochowie poszli jeszcze dalej, bo nietylko
pozostawili żydom te prawa, "ale nawet osobną dzielnicę w mieście im wyznaczyli, aby nie
zmieszani z innemi czystszy wiedli żywot" (j. w. II, XVIII, 7, na str. 191). Jeżeli teraz
wezmiemy do ręki Talmud i zapoznamy się z żydowskiemi przepisami o czystości rytualnej,
wedle których każdy goj jest "zaw", "plugawiec", istota "nieczysta", która żyda "kala" (p.
Pereferkowicz, Tałmud, t. VI, na str. III, X, XI), to przekonamy się, że Ghetto jest swoistą
formacją antropologiczną, że żydzi dążyli do osiedlania się osobno, a średniowiecze
wycisnęło tylko swoją pieczęć na tej już zamkniętej kopercie żydowskiej. Zresztą z pogromu
rzymskiego chyba tylko drobna garsteczka ujść mogła. Wedle relacji Józefa Flawjusza
podczas oblężenia Jerozolimy zginęło 1, 100, 000 ludzi, zbiegłych z kraju do stolicy, a
ogółem powleczono do niewoli podczas tej wojny 97, 000 żydów. Wskutek tej katastrofy
"żydzi w najdalszych kątach świata mieszkający w nader niebezpiecznym znalezli się
położeniu"; ale gdy np. mieszkańcy Antjochji zażądali od Tytusa usunięcia żydów, ten się na
to nie zgodził. Gdy nad Judeą w r. 73 objął rządy Flavius Silva, znalazł cały kraj uspokojony i
zdobył już tylko oporną jeszcze Masadę. Wszak teraz dopiero rozpoczyna się okres
kodyfikacji Talmudu Jerozolimskiego albo Palestyńskiego! Wszak za cesarza Hadrjana
wybucha nowe powstanie, trwające trzy lata, od r. 132 do 135! Wszak dawniej, po edykcie
Cyrusa w r. 536, zezwalającym żydom wracać do ojczyzny z Babilonji, skorzystało z tego
pozwolenia tylko pokolenie Juda i Benjamin, co stwierdza sam Salomon Reinach (Orpheus,
str. 295), a w okresie kodyfikacji Talmudu zdala od Palestyny układa Talmud Babli! Wyrazy
"Golus", "diaspora", "rozproszenie" dlatego jedynie wciąż były na ustach żydów, że im
zburzono świątynię, a mogli mieć tylko jedną, skutkiem czego upadł kult całopalny. %7łydzi,
którzy śród nas żyją, bynajmniej nie są potomkami żydów palestyńskich z r. 70 naszej ery,
gdyż przodkowie ich znacznie wcześniej ruszyli w świat jako koloniści i pozakładali Ghetta.
4) Salomon Reinach nie powiedział całej prawdy, gdy twierdził, że żydom nakazano różnić
się od chrześcijan strojem, aby im utrudnić stosunki z niemi. Wedle księgi Jore Dea � 178 żyd
nie może się ubierać, jak nieżyd, nie może tak włosów nosić, jak nieżyd, nie może sobie
domu budować, jak nieżyd, i wogóle powinien się we wszystkim różnić od nieżyda, a
obyczajów jego nie naśladować. Ale jeżeli żyd wchodzi w stosunki z osobami wybitnemi,
wtedy mu wszystko wolno. Wedle � 157 wprawdzie żaden żyd nie może wypierać się swego
żydostwa, ale wolno mu wyrażać się dwuznacznie, iżby goj myślał, że nie jest żydem, gdy
żyd równocześnie myśli sobie co innego. A więc u żydów separatyzm pod tym względem był
jedną z więzi antropologicznych, przytym owa więz pozwalała żydowi w interesie własnym
wdziewać maskę i stanowić kategorję tak zwanych kryptożytów (p. Sombart, %7łydzi, str. 13).
Wszystkie tedy ustawy przeciwżydowskie, o których wspomina Reinach, były tylko
odpowiedzią na te machinacje i chęcią zabezpieczenia się od nich. Wspomniałem wyżej, iż w
r. 1861 "Jutrzenka" wypierała się nazwy "żyd", gdy żydzi stanowili u nas dopiero 8%
ludności. W Aleksandrji, jak donosi Józef Flawjusz, pozwolono im nazywać się
"Macedończykami" (j. w. str. 191). Ale gdy liczba ich u nas przewyższyła 14%, stanęli na
innym zgoła stanowisku i nazywają się żydami, jak zresztą i w Aleksandrji w okresie Filona
śladu już nie znajdujemy owych "Macedończyków".
5) Mniemanie, jakoby podział na obywateli pierwszej i drugiej klasy został wprowadzony
przez aryjczyków przeciwko żydom, nie odpowiada zródłom historycznym. Właśnie
obywatelemi drugiej klasy byli u żydów prozelici, czyli nawróceńcy, bardzo w prawach
ograniczeni (p. Choszen Hamiszpat � 33 art. 11, � 72 art. 36, � 127 art. 2, � 256 art. 1, � 275
art. 1 i 2, � 283 art. 1 etc), a goj jest dotąd u żydów obywatelem bez żadnej klasy i wolno
żydowi względem niego wszystko, o ile tak wynika z jego osobistej korzyści lub z korzyści
żydostwa. Odwieczne też były zatargi Ghetta żydowskiego z otoczem i miały zawsze
charakter ekonomiczny. Historycy zdumie wająco formalistycznie załatwiają się z temi
zatargami. %7łydzi cieszą się w Polsce największą wolnością, aż nagle władze każą im nosić
żółte czapki i czerwone łaty na piersiach, a chrześcijanom zabraniają mięszać się z niemi
(Kraushar j. w. na str. 11 etc). Dlaczego? Odpowiada na to już starożytna Biblja, dająca nam
w swych lakonicznych uwagach nieraz bardzo cenne informacje. Król Abimelech przyjął
Izaaka bardzo gościnnie i wybaczył mu nawet oszustwo; ale gdy Izaak "wzmógł się i stawał
się coraz możniejszym, aż stał się bardzo możnym", musiał mu król Abimelech powiedzieć:
"Oddal się od nas, boś wzmógł się nad nas wielce" (Genesis XXVI, 13 16). Cóż innego
głosi przytoczone przez Sombarta przysłowie niemieckie z XVIII wieku: "Gdy żydostwo
napłynie, całe miasto zginie"? (j. w. na str. 58). "Przedewszystkim należy stwierdzić, że
wszędzie, gdzie tylko żydzi występują w roli konkurentów handlowych, dają się zaraz słyszeć
skargi na szkodliwy wpływ, jaki wywierają na materjalne położenie kupców
chrześcijańskich", nie wystarcza im współpraca, żądają wyłączności, jak świadczy skarga [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki