Bottero Pierre Ewilan z dwĂłch ĹwiatĂłw 02 Granice lodu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

rękach, a nie wbić w skałę aż po rękojeść. Być może jest to mniej romantyczne, ale sakramencko
bardziej praktyczne! Autor nieznany
Była noc, jasne płomienie dużego ogniska strzelały w kierunku gwiazd. Uczestnicy wyprawy zebrali się
w kręgu światła i ciepła.
Do niecki, w której zostawili konie, dotarli szybko, jakby powodzenie dodało im skrzydeł. Artis
Valpierre wspomógł naturę swoją Sztuką i odniesione rany były już tylko wspomnieniem. Bjorn i
Maniel zebrali w drodze ilość opału, która wystarczyłaby na tygodniowy biwak. Akwarela,
zachwycona widokiem Camille, przywitała ją radosnym rżeniem. Chiam przygotował smaczny posiłek,
który jedli z apetytem, rozmawiając o tym, co się wydarzyło.
Dosyć już powiedzieliśmy o mnie! zawołała Camille. Teraz wasza kolej!
Bjorn odchrząknął.
- Jeżeli o nas chodzi - zaczął, nie dając się długo prosić - wszystko dobrze poszło. Zaskakujące,
prawda? Szczerze mówiąc, byłem przekonany, że nie wyjdziemy cało z tej przygody. Raisi wypadli jak
dzicy spomiędzy drzew prosto na nas. Naprawdę była ich przerażająca masa, ale Chiam zabrał się do
dzieła...
Rycerz przerwał na sekundę i położył rękę na ramieniu Faelsa.
Edwin i Ellana są doskonałymi strzelcami - podjął. -Niemniej nawet razem wzięci niewiele są
warci przy obecnym tutaj naszym przyjacielu. Chiam ukatrupił ponad tuzin świńskich wojaków swoimi
strzałami, jednak pozostali szybko znalezli się przy nas! Następnie Maniel i ja wkroczyliśmy do akcji,
jak zwykle z maestrią, chociaż muszę dodać, że nóż Chiama również nie próżnował. Raisi byli tak
liczni, że jedni popychali drugich na nasze ostrza. Przyznam, że panowało niezłe zamieszanie. Kiedy
już tłum został przerzedzony, sytuacja stała się trudna. Zaczynaliśmy odczuwać zmęczenie, podczas
gdy Raisi mieli większą swobodę ruchó. Myślałem, że z nami już koniec! Nagle niebo pociemniało i
ogromna masa spadła na Raisów. Rozpętało się piekło i wszystko się skończyło. Zostali zwęgleni!
Zobaczyliśmy jeszcze tylko, jak gigantyczne zwierzę odlatuje na południe. Kiedy przybyliście,
zastanawialiśmy się, co to mogło być. To wszystko.
Zapanowała chwila ciszy, która przedłużyła się, jakby po entuzjazmie wywołanym zwycięstwem i
odnalezieniem się każdy miał ochotę nacieszyć się sukcesem w spokoju.
O dziwo, to Maniel odezwał się pierwszy.
-A co teraz? - zapytał, nie zwracając się do nikogo w szczególności.
Przez dłuższy moment jedyną odpowiedzią były trzaski ogniska, następnie przemówił Artis:
- Udam się do Tintiany na południu Płaskowyżu Asta-riul. Znajduje się tam jedno z naszych
bractw, a muszę jeszcze wiele się nauczyć.
-Ja ci towarzyszyć, jeżeli ty się zgodzić - zaproponował Chiam Vite. Ja zawsze sobie obiecywać, że
wybrać się odkryć �as Cienisty. My podróżować razem, a kiedy ty już dołączyć do twoich braci, ja
kontynuować w kierunku przeklętego lasu.
Twarze odwróciły się z kolei do Bjorna, który wzruszył ramionami.
- Obiecałem Manielowi pobyt w gospodarstwie moich dziadków. To tam się udamy, kiedy już
pomożemy armii Imperium w odepchnięciu Raisów poza granice Gwendala-viru i odebraniu im
ochoty do ponownego ich przekroczenia. Przypuszczam, że zrobisz tak samo, Edwin?
- Nie - odparł Edwin. - Uwolnienie Wartowników ponownie wprowadza do gry naszych
rysowników i wojna przeciwko Ra�som zupełnie zmieni charakter. Zwycięstwo jest w zasięgu ręki.
Jednakże nie będę uczestniczył w ostatnich walkach. Przed opuszczeniem Al-Jeit porozumiałem się z
Cesarzem; mam inną rolę do odegrania. Ewilan wypełniła swoje zadanie, ale jej misja na tym się nie
zakończyła.
Złożyłem obietnicę i mam zamiar jej dotrzymać. Zostaję przy niej.
Spojrzenia wszystkich skupiły się na Camille,'Dziewczyna uśmiechnęła się smutno.
- Bardzo się do was przywiązałam i nie mam ochoty się rozstawać - szepnęła. A jednak każdy
z nas pójdzie swoją drogą. Jestem wszakże pewna, że niedługo znowu wszyscy się spotkamy. Na razie
mam rachunki do wyrównania z niejaką Elćą Ril' Morienval. Może być sobie Wartownicz-ką, zdradziła
jednak moich rodziców i chcę się dowiedzieć, co się z nimi stało. Edwin ma rację, nie zakończyłam
swojej misji. Miałam Elćę w zasięgu ręki, ale musiałam dać jej się wymknąć. Pozostaje mi odszukanie
miejsca, do którego się udała, i obawiam się, że nie będzie to łatwe.
Mistrz Duom poklepał ją po kolanie.
- Nie martw się tym - uspokoił. - Wiem dokładnie, gdzie jest. - Widząc zaskoczenie Camille,
wyjaśnił: - Zatrzask Ts'żerców został zniszczony, Zwoje są wolne i...
- Już? - wtrącił się Salim. - Nic nie widziałem, nic nie słyszałem! Spodziewałem się wielkiego
widowiska światła i dzwięku albo przynajmniej sztucznych ogni...
- Wierz mi, rozległ się wielki hałas! Nasi rysownicy rzucili się do Zwojów dokładnie w
momencie, gdy ustąpił zatrzask, i mogę cię zapewnić, że Ra�si zatrzęśli portkami ze strachu!
Wyrażenie wywołało uśmiech na twarzy Salima, ale mimo wszystko zdawał się zawiedziony.
- To niesprawiedliwe! - zaprotestował. Od tylu dni dokładamy starań i ryzykujemy. Fajnie
byłoby uczestniczyć w przedstawieniu.
Camille westchnęła z rozdrażnieniem.
-To nie film, Salim, w dodatku przypominam ci, że mistrz Duom właśnie mówił mi coś ważnego o Elei
Ril' Morienval. Czy mogę wysłuchać go do końca, czy też masz zamiar zmonopolizować dyskusję?
Salim otworzył usta, żeby odpowiedzieć, ale Bjorn położył swą wielką dłoń na jego ramieniu.
- Lepiej nic nie mów - poradził mu. - W przeciwnym razie będziesz miał te swoje sztuczne
ognie, jeżeli rozumiesz, co chcę powiedzieć...
Salim przyjrzał się rycerzowi, następnie Camille, która zdawała się nie żartować.
- Doskonale - poddał się. - Zatrzask Ts'żerców wyleciał w powietrze, zrobiło to tyle hałasu co [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki