Archer G Conan i prorok Ciemnoci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Szlochaj�c i Smiej�c si�, mo�e ze smutku, a mo�e z radoSci,
Minolia pomog�a Cymmerianinowi przelex� przez balustrad�.
J�cz�c g�ucho, gdy dziewczyna za mocno obj�a go za bok, barba-
rzy�ca osun�� si� na ziemi� i przywar� do zachwycaj�co twardego, zim-
nego muru. Rci�gn�� z g�owy przekl�ty He�m i odrzuci� go jak najdalej.
JesteS ranny? zapyta�a przestraszona Minolia.
G�upstwo, same zadrapania odpowiedzia� z trudem Conan,
nie otwieraj�c oczu. A gdzie Aj-Berek i Orlandar?
W odpowiedzi Minolia zaszlocha�a.
Nie ma nikogo& Wszyscy umarli& Tylko ja zosta�am&
Dlaczego& A ja?
Tak. I ty& Zwyci�y�eS?
Co tam. Nie ma o czym mówi� raz i po krzyku.
Kr�ci�o mu si� w g�owie, rany pali�y ogniem, krew (ile jej tam
zosta�o, dwa �yki, nie wi�cej) t�tni�a w uszach.
Co jest tam, wewn�trz, za murami?
Nic, ciemno i pusto&
Jasne& S�uchaj, dziecino& PoSpi� troch�, dobrze?
OczywiScie, panie Conan, oczywiScie&
I Cymmerianin natychmiast zapad� w ciemnoS� i zapomnienie.
Nie czu� radoSci, �e po raz kolejny uratowa� Swiat. Nie poczu� te�, �e
przytuli�o si� do niego drobne dziewcz�ce cia�o, rozgrzewaj�c go
swoim ciep�em, oddzielaj�c od nocnego ch�odu.
Na wschodzie zajaSnia� Swit nowego dnia.
XXIV
Pierwszy ockn�� si� Conan.
Od Switu min�o ju� sporo czasu, ranek ust�powa� miejsca upal-
nemu po�udniu.
188
Cia�o nie chcia�o go s�ucha� mi�Snie b�aga�y, �eby zostawi� je
w spokoju, pozwoli� jeszcze cho� przez chwil� odpocz��. Przytaki-
wa� im zgodny chór bol�cych ran i oparze�: i Swie�ych, i dawno za-
gojonych, i tych, o których ju� zupe�nie zapomnia�.
Barbarzy�ca z trudem wygi�� szyj� �eby popatrze�, co zosta�o
po s�ynnym mieScie Vagaran.
Nic po nim nie zosta�o. Wysoki miejski mur bez sensu otacza�
gigantyczny piaszczysty lej, g��boki na pó� ligi, z �agodnymi zbo-
czami, nad którym wznosi� si� z�oty kr�g s�o�ca.
By�o miasto i nie ma miasta powiedzia� na g�os Conan
i nie pozna� w�asnego g�osu zachrypni�ty, w gardle czu� smak krwi.
Splun��, popatrzy� na Slin� tak jest krew. Echeche&
W takich przypadkach Cymmerianinowi cz�sto pomaga�y prze-
kle�stwa najbardziej wulgarne, wyszukane, wykrzyczane na ca�y
g�os. Nabra� powietrza w p�uca i na wydechu przejecha� si� po wy-
darzeniach ubieg�ej nocy, po mieScie, które dosta�o to, na co zas�u-
�y�o, ale któremu nale�a�y si� dodatkowo szczególnie ordynarne prze-
kle�stwa, po czarownikach wszelkiej maSci i rodzaju.
Ul�y�o mu.
Przybysz z Pó�nocy wsta�, odwróci� g�ow� i napotka� niezado-
wolone, oburzone spojrzenie obudzonej Minolii. Conan odpowie-
dzia� jej spojrzeniem, nie kryj�c niezrozumienia, ale potem nagle
poj��: dziewczyn� obudzi�y, a potem rozgniewa�y jego przekle�stwa.
Nie przywyk�a do takich wyra�e� w swoim zakonie, i niewa�ne, �e
obok jest lej po mieScie, a Swiat zosta� cudem uratowany przez nie-
go, barbarzy�c�. Teraz Conan jest tym z�ym i z�oSci� trzeba si� na
niego.
Cymmerianin nie móg� usta� na nogach. Trz�s�o go ze Smiechu.
Wraz ze Smiechem wychodzi� z niego strach prze�ytej nocy, resztka
bólu ran, zm�czenie. Chichota� coraz g�oSniej i nie by� w stanie prze-
sta�. Nie widzia� nic wokó� siebie. Nawet nie zauwa�y�, jak znowu
osun�� si� na ciep�e kamienie, wstrz�sany falami Smiechu. �zy za-
s�oni�y mu oczy. Trzymaj�c si� za brzuch, Cymmerianin przewróci�
si� na bok.
Pocz�tkowo Minolia patrzy�a na zbawc� Swiata ze zdziwieniem,
potem ze z�oSci�, potem z uraz�& ale w ko�cu te� nie wytrzyma�a,
zara�ona jego Smiechem, domySliwszy si�, czym jest on spowodo-
wany. Rmiechem odci�li si� od minionej nocy, pozostawili j� w da-
lekiej Przesz�oSci. Wrócili do nowego �ycia.
I obudzili Fagnira.
189
Rozklejaj�c oczy, nie rozumiej�c kto? dlaczego? gdzie? po
co? oficjalista otworzy� usta, z których sp�yn�o pytanie:
Machar jeszcze nie wróci�? &
Conan turla� si� po pylistych kamieniach, wstrz�sany nowym
atakiem Smiechu. Minolia stukn�a g�ow� o kolana, jej ramiona kon-
wulsyjnie drga�y.
Co z wami? dxwi�cza� nad nimi rozdra�niony, przepity g�os.
A gdzie Vagaran? GdzieScie mnie zaci�gn�li?
A potem gniewnie:
Przesta�cie wreszcie r�e�! I bez tego �eb mi p�ka! Oj, jak
boli& Ale �em si� wczoraj za�atwi�& Nic nie pami�tam& jakieS
mordy z tr�bami mi si� ca�� noc zwidywa�y& przesta�cie r�e�, mó-
wi� wam!
I wreszcie, b�agalnie:
S�uchajcie, a nie znalaz�by si� kubeczek wina?& no, chocia�
�yczek, co?&
& Gdy zejd� ze wzgórza, przestan� widzie� to, co kiedyS by�o
Vagaranem. I nie umawiaj�c si�, trójka w�drowców zatrzyma�a si�,
�eby chwil� odpocz��. Z ty�u by� milcz�cy, niczego nie otaczaj�cy
mur, grób, w którym pochowali maga Aj-Bereka i Mistrza Orlanda-
ra dwóch nieszcz�Sliwych, zb��kanych starców. A przed nimi&
Kto wie, co ich czeka?
St�d jest jakieS pi�� lig do najbli�szej ludzkiej osady oznaj-
mi� Fagnir. Mam nadziej�, �e ze wsi� nic si� nie sta�o. �e przynaj-
mniej im wino nie wysch�o& Ale �eby tak ca�e miasto rozwali�!&
Trzymaj Conan rzuci� pod nogi by�emu oficjaliScie bezu�y-
teczny teraz i na wieki wieków He�m. Jest twój. Mo�esz go przepi�.
Fagnir zamySli� si�, potem na jego twarzy pojawi� si� chytry,
szczerbaty uSmiech.
Niee. Zostawi� sobie na pami�tk� Vagaranu i s�u�by u Ma-
chara& i jego piwnicy podniós� br�zowy wyrób staro�ytnych mi-
strzów. Jak go komu poka�� nie uwierz�. A, do licha z nimi&
dzi�kuj�, panie szczodry gladiatorze.
Conan, co zamierzasz robi� potem? zapyta�a po cichu Mi-
nolia, nie patrz�c na barbarzy�c�.
Ten wzruszy� ramionami i si� uSmiechn��.
No& Pewnie wróc� do Shemu, odszukam ksi�cia Barucha,
u którego by�em najemnikiem i za��dam zap�aty przecie�, jakkol-
190
wiek by by�o, spe�ni�em jego rozkaz. Mo�na powiedzie�, �e sam je-
den star�em miasto z lica ziemi&
Wexmiesz& wexmiesz mnie ze sob�?
OczywiScie, dziecino. Odpoczniemy we wsi i ruszymy.
Nie mam ju� nikogo ani niczego zaszlocha�a Minolia. Brat
zgin��. Zakonu nie ma. To, czym �yliSmy& zamilk�a, bliska �ez.
Wszystko b�dzie dobrze Conan podniós� si� z ziemi i wy-
ci�gn�� do niej r�k�. Chodxmy. Uwierz mi, Minolio, teraz ju�
wszystko b�dzie wspaniale.
191 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki