Anderson Kevin J. Moesta R. WĹadcy mocy (mandragora76)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

przejmowa�. Jaki opór mogli stawi� obro�cy jego wojsku?
Furgan przesun�ł krótkim i grubym palcem po wypolerowanej
osłonie stawu kolanowego najbli�szego robota krocz�cego. Maszy-
ny zaprojektowano w tym celu, by mo�na było szturmowa� niedo-
st�pne górskie twierdze. PrzemySlnie skonstruowane stawy i skom-
plikowane odnó�a zako�czone pazurami sprawiały, �e machiny po-
dobne do paj�ków mogły wspina� si� nawet po pionowych skal-
nych Scianach. Ka�dy staw zaopatrzono w niewielkie, ale dysponu-
j�ce du�� moc� blasterowe karabiny, których strzały mogły przebi-
ja� nawet grube, pi��dziesi�ciocentymetrowe zbrojone pancerze. Po
obu bokach małej i nisko zawieszonej transpastalowej kabiny arty-
lerzysty i pilota umieszczono dwa małe laserowe działka, dzi�ki cze-
mu było mo�liwe prowadzenie ognia do przelatuj�cych zbyt blisko
mySliwców wroga.
117
Furgan podziwiał pi�kno tej konstrukcji, prostot� wykonania, lSnie-
nie pancerza. Mru��c oczy, zachwycał si� niesamowitymi mo�liwo-
Sciami, jakie otwierała przed pilotem konstrukcja machiny.
CoS fantastycznego powiedział do siebie.
Szturmowcy, ko�cz�cy przygotowania do akcji, nie zwracali na
niego uwagi.
W ogromnym hangarze pancernika rozległ si� nagle głos pułkow-
nika Ardaxa.
Prosz� wszystkich o uwag�! Po niewielkich trudnoSciach, jakie
naszym operatorom sprawiły wyładowania elektrostatyczne i zakłó-
cenia spowodowane przez obłoki zjonizowanych gazów udało si�
nam w ko�cu odnalex� tajn� baz� wroga. Przygotowa� si� do na-
tychmiastowego startu. Chc�, �eby to była szybka i skuteczna akcja.
To wszystko.
Ardax wył�czył mikrofon interkomu.
SłyszeliScie rozkaz pułkownika! krzykn�ł Furgan do sztur-
mowców, którzy właSnie zajmowali miejsca we wn�trzach trans-
porterów.
Plan akcji przewidywał, �e wszystkie machiny zostan� wystrze-
lone z orbity i pokonaj� warstwy atmosfery w ochronnych kokonach
odpornych na działanie wysokiej temperatury, po czym wyl�duj� na
powierzchni, gdzie kokony ulegn� rozerwaniu.
Obok Furgana przebiegł jakiS �ołnierz, aby zaj�� miejsce w kabi-
nie najbli�szego robota krocz�cego. Niósł dodatkowy karabin bla-
sterowy i zapasowy pojemnik z bateriami, a tak�e aparatur� pomia-
row� i przenoSne urz�dzenia do prowadzenia przesłucha�. UmieScił
wszystko obok fotela artylerzysty.
Hej, ty! zawołał do niego Furgan. Przełó� to do luku baga-
�owego. Lec� z tob�.
Szturmowiec przez chwil� wpatrywał si� w ambasadora, nie mó-
wi�c ani słowa i tylko kieruj�c ku niemu błyszcz�ce powierzchnie
czujników optycznych białego hełmu.
Sier�ancie, macie jakieS trudnoSci z wykonaniem tego rozka-
zu? zapytał oschle Furgan.
Nie, ekscelencjo zabrzmiała odpowiedx �ołnierza w głoSniku
jego hełmu.
Szturmowiec odwrócił si�, metodycznie wyj�ł wszystkie urz�dze-
nia i pieczołowicie zło�ył je w ładowni umieszczonej w dnie kabiny.
Furgan z du�ym wysiłkiem wspi�ł si� do transpastalowej ba�ki
i z westchnieniem opadł na siedzenie fotela artylerzysty. Wyci�gn�ł
118
a� dwa komplety osobistych sieci ochronnych, którymi otoczył całe
ciało, aby upewni� si�, �e nie odniesie �adnych obra�e� podczas
l�dowania. Nie zamierzał triumfalnie kuStyka�, kiedy b�dzie wkra-
czał do zdobytej twierdzy Rebeliantów. Niecierpliwie czekał, a�
pozostali szturmowcy uko�cz� przygotowania, zajm� miejsca na
pokładach transporterów i zapn� klamry pasów bezpiecze�stwa.
Kiedy płyta l�dowiska nagle usun�ła si� spod łap robota krocz�-
cego, jak drzwi zapadni, Furgan schwycił oparcie fotela i wydał gło-
Sny okrzyk przera�enia. Skomplikowana machina niczym wystrze-
lony pocisk pogr��yła si� w górne warstwy atmosfery. Transporter,
mimo i� otoczony ochronnym kokonem, trz�sł si� i kołysał, jakby
raz po raz trafiany przez błyskawice laserowych działek. Furgan bez
powodzenia usiłował nie j�cze� i nie wy� z bólu.
Szturmowiec siedz�cy na fotelu obok niego nie odezwał si� ani
słowem.
Osobista pokojówka Leii, Winter, przebywaj�ca w fortecy na
Anoth, popatrzyła na chronometr, a potem przeniosła spojrzenie na
gaworz�ce ciemnowłose dziecko. Nadszedł czas, by poło�y� małe-
go Anakina do łó�ka.
Chocia� potrójna planeta miała własny, specyficzny cykl dni, nocy
i zmierzchów, Winter nalegała, aby chronometry w fortecy zostały
nastawione na standardowy czas, jaki panował na Coruscant. Wi-
doczne za oknami niebo rzadko si� rozjaSniało, osi�gaj�c co najwy-
�ej ciemnopurpurow� barw�. Dosy� cz�sto przecinały je jaskrawo-
�ółte błyskawice wyładowa� elektrostatycznych.
Planetoida była dzikim Swiatem, n�kanym przez cz�ste burze. Z jej
skalistej powierzchni sterczały kamienne iglice. Na podobie�stwo
gigantycznych katedr wznosiły si� na wysokoS�, na której niemal
zanikała i tak mała siła ci��enia planetoidy. W ich wn�trzach znaj-
dowało si� tysi�ce mniejszych i wi�kszych jaski�, które utworzyły
si� w ci�gu wieków, gdy wskutek napr�e� w skałach wykruszyły
si� albo wyparowały geologiczne inkluzje. Strzeliste wie�e były
doskonałymi, bezpiecznymi kryjówkami.
Winter wzi�ła male�stwo na r�ce i kołysz�c je, zacz�ła scho-
dzi� w gł�b fortecy. Sypialnia Anakina, jasno oSwietlona i poma-
lowana w koj�ce, pastelowe barwy, znajdowała si� na jednym z ni�-
szych poziomów. W powietrzu unosiły si� tony cichej, dxwi�cznej
muzyki.
119
Kanciasty android energetyczny typu GNK, podobny do prosto-
padłoSciennego pudełka, przemieszczał si� od regału do regału, do-
ładowuj�c baterie inteligentnych zabawek dziecka.
Dzi�kuj� odezwała si� machinalnie Winter do androida, cho-
cia� automat został wyposa�ony tylko w bardzo prosty interaktyw-
ny program. Android energetyczny wymamrotał coS, co miało by�
odpowiedzi�, a potem przeszedł do nast�pnego regału, powoli sta-
wiaj�c harmonijkowo składane nogi. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki