0949. Jump Shirley SĹodka niewola

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Problem polegał na tym, że za każdym razem, gdy Vic-
toria zbliżała się do niego na odległość mniejszą niż dwa
metry, krew w jego żyłach rozpoczynała przysłowiowy ga�
lop i ożywało wspomnienie pocałunku, wariant namiętny.
Z tym problemem jednak jakoś sobie radził, poza tym do�
konał pewnej istotnej obserwacji. W towarzystwie Victo-
rii czuł się bardzo swobodnie, jakby znał ją od lat.
Nigdy nie wierzył, że coś takiego istnieje. Porozumienie
dusz. Nigdy z czymś takim się nie zetknął. Melissa absolut�
nie nie była jego bratnią duszą, także inne kobiety, z który�
mi się umawiał. A Victoria w tak krótkim czasie stała mu
się nieprawdopodobnie bliska. Może było to spowodowane
wspólnymi przeżyciami w ciągu tych ostatnich dni. A może
była to oznaka, że łączy ich coś więcej...
Obiad zjedli pózno, zaś po obiedzie rozsiedli się na so�
fie z obiciem w kwiatki, ustawionej w nowym miejscu,
i Noah podał Victorii jej kieliszek, napełniony białym wi�
nem. W całym domu panowała cisza, słychać było tylko
Pona & Irena
scandalous
pracowite tykanie starego zegara w holu. Ta cisza otulała
ich jak miękki, ciepły koc.
Było zbyt cicho, zbyt komfortowo i w skołatanej gło�
wie Noaha zaczynały pojawiać się wątpliwości. Niedobrze
- kiedy jest za dobrze. Może on jednak powinien już wra�
cać. Do Providence, swojej pracy i kawalerskiego miesz�
kanka, prawie pozbawionego mebli.
- Mam wyrzuty sumienia, Victorio. Obawiam się, że
moje problemy skomplikowały ci życie.
- Wcale nie.
Victoria wypiła łyczek Chardonnay i pogłaskała Charlie-
go, który dawno już zapomniał o swoim jedwabnym łożu.
Miejsce Charliego było teraz zawsze przy Victorii.
- Nie skomplikowały, a coś udowodniły. Tamtego dnia,
kiedy jechałam sama metrem, przekonałam się, że abso�
lutnie jestem gotowa do samodzielnego życia wśród ludzi,
do posuwania się do przodu. Musiałam tylko poczekać
na tę chwilę. Wiadomo, odwaga nie spadnie z nieba, mu�
si narodzić się w człowieku, w środku. Pamiętasz Tchórz�
liwego Lwa z Czarnoksiężnika z Krainy Oz"?
- Oczywiście.
- A więc ja, tak jak on, mam już w sobie nagromadzo�
ną odwagę. Trzeba tylko robić z niej użytek. Oczywiście,
bez przesady. I stopniowo. Metoda małych kroczków, ro�
zumiesz. Ale zawsze do przodu.
- Masz rację. Chociaż mnie się wydaje, że ty na począ�
tek zafundowałaś sobie krok milowy, a nie kroczek. Cho�
ciażby ta jazda metrem.
-Tak...
Pona & Irena
scandalous
Victoria nagle jakby się zamyśliła. Spojrzała w bok, pa�
lec bezwiednie przesunął się po brzegu kieliszka.
- Zrobiłam jeszcze coś - powiedziała cicho. - Choć te�
go chyba bałam się najbardziej.
- A co?
Zakochałam się w tobie... Te słowa same cisnęły się do
ust, pragnąc wydostać się na wolność.
Na szczęście, nie wydostały się.
- A... przemeblowałam przecież salon.
- Faktycznie. Jest teraz o wiele bardziej... bardziej...
- Nowoczesny? - podpowiedziała usłużnie i wybuchnęła
głośnym śmiechem. - Niestety, chyba nie. Dzwoniłam już
do Armii Zbawienia, przyjadą w czwartek i zabiorą trochę
mebli. Nadszedł czas, żebym i ja w końeu wycisnęła na tym
domu swoje piętno. Poza tym trzeba będzie pochodzić po
sklepach, a to kolejny powód, żeby ruszyć się z domu.
Miała swoje plany, w jej przyszłym życiu na pewno bę�
dzie się coś działo. Powinna czuć się zadowolona.
A czuła się nieszczęśliwa. Z wiadomego powodu. Noah,
co prawda, ostatnio jakoś nie wspominał o Maine ani
o powrocie do pracy, ale nie powiedział też, że nie wy�
jeżdża. Czyli wyjedzie, a Victoria wcale nie będzie go za�
trzymywać. Jej rodzice prosili ją o pomoc, dlatego na tyle
lat wyrzekła się swego własnego życia. Ona nie zrobi tego
Noahowi i nie będzie go prosić, żeby oddał jej ze swego
życia chociażby jeden dzień.
O nic nie będzie prosić. Może tylko, póki on tu jest,
wspierać go, a kiedy sprawa z Justinem się wyjaśni, pożeg�
nać się i udawać, że bez Noaha też będzie świetnie.
Pona & Irena
scandalous
Odegrać przedstawienie. Ciekawe, czy zostanie za nie
nominowana do Oscara.
Charlie poruszył się niespokojnie. Wstał, przeciągnął
się i usiadł, spoglądając wyczekująco.
- Chce wyjść - stwierdziła Victoria i odstawiła kieliszek
na stolik.
- Pójdę z nim - powiedział Noah, ale Yictoria pierwsza
poderwała się z sofy. - Nie, zostań. Ja pójdę. Przyda mi się
łyk świeżego powietrza.
Och, przyda. Może choć na chwilę odpędzi od niej te
melancholijne myśli.
W holu chwyciła czarny parasol. Charlie, doświadczony [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki